Budowa
Jak wspomniałem, nowe SCM7 różnią się wizualnie od wersji mkII. Przednia ścianka jest już jednolitą płaszczyzną – pozbyto się „schodka” w jej dolnej części. Druga różnica dotyczy poziomego przekroju obudowy: nie jest już prostokątny, lecz wyoblony. Tył jest węższy od przodu, a boczne ścianki są wypukłe. Zmieniono też maskownicę. Teraz jest metalową siatką z grubymi oczkami, mocowaną magnetycznie. Taka konstrukcja grilla ma same plusy: trudno go uszkodzić, a ponadto jest praktycznie przezroczysty akustycznie (patrz: „Pomiary”). Całość wygląda niewątpliwie nowocześniej niż kiedyś. Jest tylko jedno małe „ale”. SCM-y zdrożały o niemal 50%. Kiedyś kosztowały ok. 3000 zł, teraz trzeba się liczyć z wydatkiem 4400 zł. 
Zupełnie nowy jest tweeter. Nosi oznaczenie SH26-76 – to zupełnie inna konstrukcja niż stosowany wcześniej głośnik. Test bardzo solidna, z grubym na 5,5 mm metalowym frontem i dużym magnesem neodymowym generującym imponujące 1,5 tesli w szczelinie magnetycznej (pozbawionej ferrofluidu). Kopułka jest tekstylna, pokryto ją impregnatem. Nowością jest podwójny system zawieszenia (patrz ilustracja).
Tradycyjnie już, SCM7 wykorzystują obudowę zamkniętą o wewnętrznej objętości 7 litrów. Skrzynka z płyt MDF została obficie wytłumiona wełną mineralną. Na dolnej ściance spoczywa znakomitej jakości, 9-elementowa zwrotnica, która – jak wynika z pobieżnych oględzin – wydaje się być kombinacją filtrów 2. (górnoprzepustowy) i 3. (dolnoprzepustowy) rzędu. Zastosowano wyłącznie bardzo porządne kondensatory polipropylenowe z nadrukami ATC i cewki rdzeniowe oraz rezystory cermetowe.
Nic tak nie podkreśla jakości i realnej wartości tych kolumn jak głośnik nisko-średniotonowy. Jego układ magnetyczny jest wprost gigantyczny w relacji do wielkości membrany czy nawet samego kosza. Dość powiedzieć, że magnes ledwie przechodzi przez otwór montażowy w obudowie. Głośnik waży aż 3,5 kg, co stanowi niemal aż połowę masy całej kolumienki! Magnes ma otwór wentylujący, a cewka – nieprzeciętną średnicę 45 mm. Nawinięto ją drutem o prostokątnym przekroju w celu maksymalizacji siły napędowej (BxL). W centrum miękkiej, mocno nasączanej membrany celulozowej znajduje się nakładka przeciwpyłowa, będąca jednocześnie elementem kształtującym dyspersję (mającym korzystny wpływ na promieniowanie w wyższym podzakresie średnich tonów).
Specyfikacje producenta wskazują na małą efektywność kolumn – 84 dB. W rzeczywistości jest ona jeszcze niższa – mniejsza niż 83 dB. W praktyce potrzebny jest wzmacniacz o mocy rzędu 100 W na kanał (przy 4 omach). Znaczne kąty fazowe w zakresie częstotliwości 50–100 Hz oraz duży pik modułu impedancji (patrz „Pomiary”) sugerują ponadto potrzebę użycia wzmacniacza dobrze tolerującego obciążenia pojemnościowe i o małej impedancji wyjściowej. Warunki te w zasadzie dyskwalifikują rozsądną cenowo amplifikację lampową.
