Nietypowo, biorąc pod uwagę, że mamy do czynienia z bas-refleksem, wygląda wykres modułu impedancji (czarna linia). Zwraca uwagę wyraźna linearyzacja charakterystyki w zakresie niskiego i średniego basu, gdzie moduł impedancji ma niemalże stałą wartość w zakresie 10–50 Hz z minimum wynoszącym zaledwie 2,5 Ω przy nieistotnych 11 Hz oraz łagodnym „siodłem” schodzącym do 2,9 Ω pomiędzy 30 a 40 Hz. Wydawać by się mogło, że w związku z tym Scirocco 2.0 są mało przyjaznym obciążeniem dla wzmacniaczy średniej klasy, w szczególności lampowych. Faza elektryczna – dzięki małej zmienności impedancji – utrzymuje się w obrębie małych wartości +15–20 stopni, co jest korzystne. Wartość 4 Ω jest przekraczana tuż powyżej 50 Hz i dalej utrzymuje się w dość wąskim zakresie 4-11,5 Ω. Reasumując, Scirocco 2.0 powinny współpracować ze wzmacniaczami tranzystorowymi, które dobrze tolerują obciążenia o impedancji poniżej 4 Ω.
|
Trzeba przyznać, że Sirocco mają dobrze wyrównaną charakterystykę przenoszenia. Można ją zmieścić w polu ±2,5 dB w odniesieniu do zakresu od 200 Hz do 20 kHz. Przełom środka i góry jest nieznacznie cofnięty – akurat o tyle, by brzmienie miało naturalny, zrównoważony charakter. Szczyt podbicia basu, który nie jest duży (4-5 dB) przypada przy 90 Hz. Spadek przetwarzania zaczyna się wcześnie: już przy 70 Hz, w konsekwencji czego spadek o 3 dB notujemy przy ok. 46 Hz, zaś punkt -6 dB przy 39 Hz. Dane te korelują z wynikami odsłuchów: bas nie schodzi bardzo nisko.
Efektywność napięciowa jest nieco niższa niż podaje producent – otrzymany wynik (uśredniony) to 87,4 dB/2,83 V/1 m.
|
Optymalne sumowanie głośników występuje na osi tweetera i tuż poniżej (-5 stopni) – z tego względu do odsłuchu nie polecamy stosowania krzeseł ani wysokich foteli. 10 stopni powyżej tweetera pojawia się szerokie, 3–4-decybelowe wycofanie całej oktawy wokół podziału pasma (2,5–5 kHz), co jest wyraźnie słyszane. Zwróćmy uwagę na zupełną stabilność najwyższej oktawy (10–20 kHz) w zakresie badanych kątów (-10 do +10 stopni).
Rozpraszanie na boki jest bardzo dobre. Pod kątem 15 stopni charakterystyka praktycznie się nie zmienia w stosunku do tej otrzymywanej na osi. Spadek efektywności promieniowania obserwujemy dopiero przy kącie 30 stopni, dla częstotliwości powyżej 4 kHz. Jednak nawet wówczas charakterystyka jest prawie płaska – widać łagodne, stopniowe opadanie, a spójność jest nawet lepsza niż na osi. Brawo.
|
Na wykresie wodospadowym rzuca się w oczy wyraźny rezonans kopułki, pojawiający się przy 20,1 kHz, a więc dokładnie na granicy pasma akustycznego. Co ciekawe, nie ujawnia się on na charakterystyce częstotliwościowej, co można łączyć z faktem, że powyżej 18 kHz zaczyna się jej naturalne szybkie opadanie, widać to również dobrze na tym wykresie. Przybrudzenia zakresu wysokotonowego dotyczą również niższego podzakresu (5 i 7,5 kHz).
|
Pomimo triku zastosowanego w zwrotnicy, Scirocco 2.0 nie można uznać za zestawy spójne czasowo – podobnie zresztą jak ponad 99% innych modeli kolumn (te należą do absolutnych wyjątków, pomijając konstrukcje na bazie przetworników szerokopasmowych). Poszarpania widoczne w odstępie od 0,4 do 1,5 ms po reakcji tweetera korespondują z obrazem uzyskanym na wykresie wygaszania (wodospadzie). Warto jednak podkreślić, że opóźnienie wooferów jest mniejsze niż zawzyczaj – wynosi ok 0,35 ms (podczas gdy typowa wartość wynosi 0,4–0,5 ms).
|