Budowa
Jak na kompakt, Le Player jest okazałym sprzętem. Szerokość (45 cm) jest co prawda tylko trochę większa niż zwykle, ale w połączeniu ze znaczną głębokością (43,5 cm) daje to wyjątkowo obszerną, choć na tle rywali jeszcze w miarę płaską obudowę. Ta wspiera się na trzech sporych, w całości metalowych stopkach bez miękkich podkładek (na co warto zwrócić baczną uwagę). Zrobiono ją z grubych i ciężkich blach stalowych z aluminiowym, również masywnym frontem. Boki i góra zostały pokryte matowym, aksamitnym w dotyku lakierem, dopasowanym kolorystycznie do koloru frontu (jasnoszarnym dla frontu srebrnego i czarnym dla frontu czarnego).
Czołówka zawiera wszystkie przyciski sterujące umożliwiające podstawową obsługę, bez konieczności sięgania po pilota, zostały one estetycznie rozmieszczone na tle ekranu. Ekran wyświetla czytelne jasnoniebieskie znaki.
Funkcjonalność, tak zresztą jak u znakomitej większości jego konkurentów, została rozszerzona o opcję przetwornika c/a. Jednym z wejść cyfrowych, oprócz koaksjalnego, jest USB typu B, które pozwala łączyć się z komputerem. Umożliwia ono przesyłanie sygnału PCM o częstotliwości próbkowania do 192 kHz przy rozdzielczości 24 bitów.
Le Player może służyć jako transport, jak również jako USB DAC 24/192. Innych wejść nie przewidziano.
Całą elektronikę zmieszczono na jednej, ale za to dużej, bo zajmującej niemal całą powierzchnię wnętrza, płycie głównej. Napęd został przymocowany do chassis za pośrednictwem pionowo umieszczonych metalowych rurek. Nie zastosowano elementów elastycznych. Sam napęd nie jest szczególnie interesujący – to popularna konstrukcja Asatecha, wykonana w całości z plastiku i często stosowana w znacznie tańszych odtwarzaczach.
Kluczowym elementem tej konstrukcji wydaje się jednak zasilanie. Zastosowano aż trzy transformatory toroidalne Talemy (w ekranach). Nieopodal mamy baterię aż czterdziestu kondensatorów elektrolitycznych Jackcon o pojemności 1000 µF każdy oraz trzy większe marki Kendeil – każdy o pojemności 10 000 µF.
Wiele wzmacniaczy mogłoby “pozazdrościć” takiej pojemności filtrującej. Z morza kondensatorów wyłaniają się cztery radiatory, do których indywidualnie przymocowano stabilizatory napięcia. Dwa kolejne nie są chłodzone.
Przetwornikiem c/a jest układ AKM AK4395VF. Za nim, w części analogowej, pracują równolegle dla każdego kanału po dwa wzmacniacze operacyjne Burr Brown OPA604AP. Wejście USB jest obsługiwane przez znany interfejs marki Xilinx.
