Brzmienie
Model Hinge to kolejna para słuchawek, która reprezentuje dociążoną, gęstą szkołę grania. Ale robi to całkiem dobrze, dostarczając sporo frajdy. Brzmi nieco podobnie do modelu Focal Spirit S, pod wieloma względami jego dźwięk plasuje się gdzieś pomiędzy nimi a produktem Magnata.
Hinge nie mają równej charakterystyki częstotliwościowej, co jest niejako wpisane w DNA słuchawek dobrze wypadających podczas odsłuchu cięższych gatunków. Polki cechują wyraźnie zaakcentowane najniższe składowe słyszalnego pasma, choć P7 są pod tym względem jeszcze bardziej dobitne, a przez to lepsze. Midbas jest słyszalnie napompowany, czasem brakuje mu kontroli. Choć zazwyczaj jest z nim wszystko w porządku. Średnie części pasma cechuje nieco obniżona słyszalność – dotyczy to w szczególności partii wokalnych. Niemniej, w większości przypadków jeszcze nie do tego stopnia, żeby obniżało to komfort odsłuchu. Soprany też nie są przesadnie wyraźne, choć nie na tyle, żeby przekazowi czegoś ewidentnie brakowało. Wysokie tony zaznaczają swoją obecność i choć subtelnie, to jednak przyjemnie wybrzmiewają.
Barwa jest dość ciepła. Scena dźwiękowa – raczej wąska, bardziej rozbudowana w głąb niż wszerz. Jest wielowymiarowa i całkiem poukładana – co do tego ciężko mieć jakiekolwiek zastrzeżenia. Bardziej sprawia wrażenie intymnej aniżeli małej.
Polki nie analizują nagrań, nie wnikają w nie. Wręcz przeciwnie – wiele im wybaczają. Jest to też powiązane z ogólnie obniżoną selektywnością ich brzmienia. Wszystko to może mieć negatywny wydźwięk, ale prawdą jest też to, że rzeczy, do których Hinge zostały stworzone, robią naprawdę nieźle, pozwalając się przy muzyce bawić, szczególnie tej rozrywkowej. Sugeruję łączyć je z transparentnymi, detalicznymi i barwowo umiarkowanymi źródłami, wzmacniaczami lub przenośnymi integrami.
