Vovox Vocalis IC protect

Vovox Vocalis IC protect - interkonekt

TEST

Vovox to marka pochodząca ze Szwajcarii, pod którą produkowane są kable zarówno na rynek domowy, jak i do zastosowań profesjonalnych. Oferta jest podzielona na oddzielne działy. Kable do domowego użytku są z kolei podzielone na trzy serie, a wszystkie określane mianem high-endowych. Podstawowa nosi nazwę Vocalis, wyżej jest Textura i na samym szczycie znajduje się Textura fortis. Przewód, który otrzymaliśmy, był więc najtańszym z oferowanych, jeśli pominąć dostępną jeszcze w Polsce serię Initio.

Budowa

Vovox Vocalis jest produkowany w dwóch różnych wersjach: IC direct i IC protect. Pierwsza jest nieekranowana, druga ma ekran – i tę właśnie przetestowaliśmy.

Przewodnikiem jest pojedynczy drut solid-core z miedzi OFC o czystości 99,95 %. Producent nie podaje rodzaju dielektryka, wskazując jedynie, że kabel jest otoczony tylko przez naturalne włókna. Istotnie, zewnętrzna koszulka wygląda na bawełnianą.

Vocalis jest zaopatrzony we wtyki Bullet Plugs z wąskim bolcem masowym, co redukuje prądy wirowe i poprawia transfer sygnału. Kabel jest lekki i bardzo elastyczny, ale wyraźnie sprężynuje. Opakowaniem jest małe pudełko kartonowe.
Pojemność elektryczna około 40 pF/m plasuje Vovoxa w gronie kabli o małej wartości tego parametru.

Brzmienie

Brzmienie Vovoxa na tle minimalnie rozjaśnionego Acoustic Revive, precyzyjnego InAkustika, jasnego QED-a i ewidentnie rozjaśnionego i ofensywnego Nordosta czy surowego Equilibrium wydaje się być oazą spokoju. W porównaniu z Purist Audio Design, Vovox brzmi ciemniej i ma bardziej rozbudowany dół pasma. Basu jest tu zaskakująco dużo i momentami może się pojawić wrażenie, że jest go za dużo. Zależy to jednak od nagrania. Rozciągnięcie jest gorsze niż w przypadku InAkustika, ale pozostałym rywalom nie ustępuje. Nie miałem zastrzeżeń do konturowości czy szybkości, choć w porównaniu z Nordostem i InAkustkiem jest mniej spektakularnie.

W tym kablu jednak nie o dół pasma chodzi – to konstrukcja, której brzmienie warto rozpatrzyć całościowo. Przede wszystkim trzeba zauważyć, że jest ona bardzo muzykalna i wciągająca w odsłuch. Systemu podłączonego tym kablem można słuchać bardzo długo, nie odczuwając żadnych objawów zmęczenia. Mimo odstępstw od neutralności, jest to dobra i spójnie brzmiąca konstrukcja.

Scena jest budowana blisko słuchacza, co tworzy swoistą atmosferę intymności. Np. skrzypce słychać blisko, brzmią przy tym naturalnie, ale jednocześnie ciepło. Mimo że wzmocniony bas wpływa na ocieplenie całości brzmienia, to udało się zachować dobre proporcje pomiędzy precyzją a wypełnieniem, co jest szczególnie istotne w średnicy. W zasadzie nie jest to kompromis, bowiem obie wartości stoją na wysokim poziomie. W pewnym sensie to dość unikalna cecha, stąd też tak dobry jest odbiór tej łączówki. Jest przy tym detaliczna, choć może brakuje jej nieco „krystaliczności” obecnej w przypadku QED-a czy Acoustic Revive.

Podsumowanie testu grupowego - Interkonekty RCA 1300-2100 zł

Za jakość trzeba płacić. Wiedzieli o tym już nasi dziadkowie. Prawda ta odnosi się także do kabli sygnałowych, których jakość ma istotny wpływ na brzmienie całego systemu. W naszym teście dziewięć modeli łączówek RCA, z których zdecydowana większość mieści się poniżej granicy 2000 zł.

System odsłuchowy:

• Pomieszczenie: 20 m2 zaadaptowane akustycznie, o średnim czasie pogłosu, kolumny ustawione w polu swobodnym na krótszej ścianie, w 1/5 głębokości pokoju.
• Komputer: Asus A555L, Intel Core i3-5005U, 2GHz, 4GB RAM, Windows 10
• Przetwornik: Chord Qutest
• Kabel USB: iFi Audio Gemini
• Programy: J.River MC24
• Wzmacniacz: McIntosh MA8900
• Kable sygnałowe: Purist Audio Design Vesta
• Kable głośnikowe: Equilibrium Pure Ultimate SG
• Kable zasilające: Enerr Transcenda Ultimate NS
• Listwa: Enerr One + kabel Enerr Transcenda Supreme HC (20A)
• Stolik: Rogoz Audio z BBS

Dziewięć interkonektów w cenie od 1300 do 2100 zł za metrową parę – taki przekrój pozwala sformułować pewne wnioski. Po pierwsze – mimo wciąż pojawiających się głosów sceptyków, głównie wywodzących się ze środowisk techniczno-informatycznych – łączówki sygnałowe mają wpływ na brzmienie systemu, i to całkiem znaczący. Negowanie tego faktu na gruncie obowiązującej wiedzy elektrotechnicznej jest częstym błędem, nie uwzględnia bowiem faktu, że nasz słuch jest bardzo czuły na zniekształcenia czasowe i fazowe. Nie pierwszy raz potwierdza się teza, że słyszymy więcej, niż może się wydawać, że możemy.

Bardzo słaba lub zgoła żadna jest w praktyce korelacja pomiędzy najważniejszym parametrem elektrycznym interkonektu, tj. jego pojemnością elektryczną, a wynikami testu odsłuchowego – chyba że system będzie bazował na przedwzmacniaczu lampowym o impedancji wyjściowej rzędu 1 kΩ oraz długim kablu o pojemności rzędu 1000 pF (zwróćmy uwagę, że tego typu sytuacje nie należą do wielkich rzadkości podczas pokazów megasystemów za setki tysięcy euro!). Wówczas faza sygnału 10 kHz jest już przesunięta o pojedyncze stopnie – mimo że spadek charakterystyki częstotliwościowej uwidacznia się dopiero przy kilkudziesięciu kilohercach.

Wróćmy jednak do naszych kabli. Niekwestionowanym zwycięzcą testu, już po raz drugi, jest kabel firmy Purist Audio Design – Genesis. W kategorii dynamiki i szybkości basu bije go jednak InAkustik Reference NF-803, który wraz z Acoustic Revive i Vovoxem stanowią czołówkę testu. Zaskakują jednak różnice w charakterach tych łączówek. Każda jest inna. Jeszcze większą rozbieżność wykazują Nordost i Cardas, które okazały się najbardziej odbiegać charakterem od średniej testu.

Pozostałe kable w teście grupowym