Budowa
Na tle współczesnych kompaktowych (czytaj: podstawkowych) zestawów głośnikowych, Mini A są raczej nietypową konstrukcją. Są to bowiem kolumny trójdrożne – i to bynajmniej nie w taki sposób, jak na przykład w przypadku podstawkowych modeli Dali. Nie ma tu żadnego supertweetera czy zintegrowanego subwoofera. Trójdrożność zrealizowano klasycznie: dedykowany głośnik średniotonowy oraz klasyczny tweeter; zaś podział pasma ustalono w książkowy sposób: przy 400 Hz i 3 kHz (do weryfikacji po pomiarach).
W stosunku do większego modelu (Mini T) zredukowano wielkość woofera (z 20 do 16,5 cm) oraz przetwornika średniotonowego (ze 130 do 75 mm), co może być pewnym zaskoczeniem, jako że większość producentów stara się przecież użyć jak najwięcej wspólnych komponentów w różnych modelach obniżając w ten sposób koszty produkcji. Najwyraźniej Bryston wyznaje inną zasadę: że każda kolumna jest odrębnym projektem akustycznym – i dobrze! Mini T i Mini A łączy jedynie ten sam tweeter, stosowany od maja ubiegłego roku. Ma aluminiową membranę, zintegrowaną na stałe siateczkę zabezpieczającą, komorę wytłumiającą oraz duży magnes ferrytowy.
Jednostki nisko- i średniotonowe są produkowane przez kanadyjską firmę Axiom specjalizującą się w niedrogich systemach głośnikowych o nieprzeciętnym zakresie dynamiki. Bryston podkreśla precyzyjne parowanie przetworników, choć nasz test modelu Mini T nie potwierdził tych deklaracji. Jeden i drugi głośnik zawierają dość twarde, prawdopodobnie metalowe membrany. Mały 3-calowy średniak charakteryzuje się dużą – w relacji do membrany – nakładką przeciwpyłową, przez co membrana w gruncie rzeczy przypomina bardziej kopułkę niż stożek. Woofer wyróżnia się grubym, bardzo solidnym, metalowym koszem. Wszystkie przetworniki pracują w niewielkiej wspólnej objętości akustycznej.
Sygnał płynący do głośników filtruje niezbyt rozbudowana (jak na zespół 3-drożny) zwrotnica złożona z 12 elementów niezłej jakości. Jedna z cewek jest powietrzna, wszystkie rezystory są cermetowe.
Jak na monitory, Mini A mają raczej nietypowe proporcje: są relatywnie wysokie (prawie 40 cm), ale płytkie (tylko 21 cm). W przekroju poziomym skrzynki są w kształcie rombu (pomijając ścięcia narożników ze względu na ograniczenie zjawiska dyfrakcji). Boczne ścianki są odchylone o 5,5 stopnia względem osi akustycznej. Ścięcie jest zatem nieduże i raczej nie ma większego wpływu na zachowanie rezonansowe obudów. Obudowy wykonano ze średniej grubości płyt MDF. Wewnątrz wklejono dwie poprzeczki wzmacniające. Użyto sporej ilości wytłumienia, a posłużyła do tego wełna mineralna.
Na tylnej ściance umieszczono charakterystyczny port bas-refleksu z naprzemiennie ułożonymi nacięciami i przetłoczeniami – zabieg ten z pewnością ma na celu zredukowanie zjawisk turbulencyjnych przy ujściu portu BR. Jak wykazał nasz test, skuteczność tego rozwiązania jest imponująca: port pozostaje cichy przy każdej częstotliwości i przy relatywnie dużych poziomach głośności.
