Naszym zdaniem
Mimo że obie kolumny wyglądają jak produkty z ubiegłej dekady, które już 10 lat temu „błagały” o następców, to w rzeczy samej są to bardzo wartościowe zestawy głośnikowe adresowane do zwolenników naturalnych barw, nieprzerysowanego obrazu dźwiękowego, precyzyjnej, dobrze zorganizowanej przestrzeni. Dla kogo są monitory, dla kogo podłogówki? Wbrew pozorom, tym razem sprawa jest prosta. Studio 118 powinni zainteresować się Ci, którzy mają zbyt małe, na przykład 10- czy 12-metrowe pomieszczenie, by wstawić podłogówki – szczególnie takie o obszernym basie, jak w przypadku Studio 148. Monitory są obiektywnie bardzo dobrą propozycją, choć niewyróżniającą się jakoś szczególnie na tle monitorów w zbliżonej cenie. Przekonują spójnością rejestrów, ogólnym wysublimowaniem i „stoickim spokojem” oraz wynikającą stąd łagodnością dla słabszych realizacji. Są też trudniejsze do napędzenia, a ich dynamika zadowoli co najwyżej tych, dla których szczytem muzycznej ekspresji jest mocniejsze pociągnięcie strun gitary klasycznej.
Studio 148 to pozornie ten sam charakter brzmienia: z wielką kulturą i ogładą, ale z o wiele większą ochotą do grania, znacznie czytelniejszymi skrajami pasma, sopranami dużo lepszej jakości, nieporównywalnie potężniejszym i głębszym basem oraz znacznie większą szybkością i dynamiką. To bezsprzecznie dużo lepsze zestawy głośnikowe, a także te o lepszej relacji jakości do ceny. W ogóle jest to jedna z ciekawszych propozycji wśród podłogówek do 10 tysięcy złotych. Szczególnie jeśli cenicie przestrzenność i naturalność brzmienia, a niekoniecznie szybkość czy dynamikę, choć w tych dziedzinach też jest nieźle. Na okrasę dostaniecie mocny bas oraz dużą efektywność pozwalającą realnie pomyśleć o lampowcu. Tak, tak…
