Pomiary
| Charakterystyka częstotliwościowa | Impedancja i faza elektryczna |
 |
 |
|
Charakterystyka przenoszenia wykazuje zaznaczone krańce pasma i jest niemal bliźniaczo podobna do tej, którą zmierzyliśmy w przypadku modelu Studio 280. Na dole jest uwypuklony zakres 50–150 Hz. Zwraca uwagę bardzo dobra skuteczność dla czestotliwości 40 Hz (odtwarzana bez spadku względem poziomu średnicy), co będzie dawać wrażenie imponującej potęgi niskiego basu i dobrze koreluje z wynikami odsłuchów. Poniżej 40 Hz spadek przetwarzania jest jednak szybki, wkonsekwencji czego rozciągniecie niskich tonów, określane spadkiem -6 dB (34 Hz) jest dobre, ale wcale nie lepsze niż w przypadku Studio 280. Zwraca uwagę dobre wyrównanie środkowego zakresu (+/- 2 dB dla zakresu 200 Hz – 3,5 kHz) oraz nastepująca po nim ekspozycja wysokich tonów – może nie duża w amplitudzie, ale rozległa, bo rozpoczynająca się już powyżej 3,5 kHz. Pod tym wzgledem mniejszy model wypadł nieco lepiej. Charakterystyczny ząb na wykresie przy 270 Hz to oznaka rezonansu obudowy, którego w tańszym modelu nie zaobserwowaliśmy. Zmierzona efektywnosc RMS wyniosła aż 95,5 dB/2,83V/m, co oznacza, że Studio 290 są wyjątkowo głośnymi kolumnami. |
Absolutne minimum modułu impedancji wynosi równo 4 Ω i przypada dla częstotliwości około 15 kHz. Bardziej istotne jest jednak minimum w obrębie wyższego basu, typowe dla układów bas-refleks. Wynosi ono umiarkowane 4,35 Ω, co jest wartością zdecydowanie bezpieczną dla każdego współczesnego wzmacniacza. Gorzej mogą być jednak tolerowane bardzo duże wahania modułu impedancji w zakresie basu (maksimum 40 Ω przy 27 Hz). W konsekwencji kąt fazy elektrycznej impedancji osiąga niezbyt korzystną wartość ponad -60° dla częstotliwości 70 Hz (moduł impedancji wynosi wówczas 10 Ω ). Obudowę BR dostrojono do częstotliwości około 42 Hz. |
| Odpowiedź jednostkowa | Rezonanse |
 |
 |
| Widać wyraźnie oddzielone od siebie części odpowiedzi jednostkowej – głośniki są podłączone w zgodnych fazach. Postrzępienia linii mogą wskazywać na rezonanse w zakresie wysokotonowym. | Wodospad w zakresie powyżej 400 Hz jest czysty, nie widać żadnych większych rezonansów. Kraniec pasma wskazuje na możliwość obecności jakiegoś rezonansu, ale nie może to mieć znacznego wpływu na brzmienie. Widoczny na charakterystyce przenoszenia rezonans przy 270 Hz leży poniżej badanego zakresu częstotliwości i dlatego nie jest tutaj widoczny, choć może zostać odnotowany jego wpływ na brzmienie. |
| Charakterystyka w poziomie | Charakterystyka w pionie |
 |
 |
| Pomiary dla kątów 15° i 30° na lewo i prawo od osi akustycznej wskazują na dobrą dyspersję w poziomie. Dyspersja w pionie również nie wykazuje niczego niepokojącego, a na pochwałę zasługuje znakomita spójność charakterystyk w obrębie wysokich tonów dla kątów +/-10 stopni. Największe zmiany zachodzą w zakresie 2,5–6,5 kHz. Widać, że odsłuch na osi tweetera nie jest optymalnym rozwiązaniem – charakterystyka jest równiejsza tuż poniżej osi (5° w dół). Przy 10° w dół problem nadmiaru góry przestaje istnieć, a trzeba powiedzieć, że odsłuch pod tym kątem jest bardzo prawdopodobny ze względu na dużą wysokość, na której znajduje się tweeter. | |
| Wpływ maskownicy | |
 |
|
Komentarz
JBL-e Studio 280 – podobnie jak wcześniej testowany model 280 – to kompetentnie zaprojektowane zestawy głośnikowe o dobrze wyrównanej, gładkiej średnicy, mocnym, dobrze rozciągniętym basie i dobrych charakterystykach kierunkowych. Wyróżnia je absolutnie ponadprzeciętna efektywność. Konstruktorom nie do końca udało się zapanować tylko nad obudową, której rezonans przy 270 Hz jest najwyraźniej słyszalny.
