Graham Audio LS 5/9

LS 5/9 można bezpiecznie zakwalifikować do grupy zestawów naprawdę 8-omowych. Minimum impedancji ma wartość 6,9 Ω osiąganą przy częstotliwości 150 Hz. Nie znaczy to jednak, że Grahamy są kolumnami zdecydowanie łatwymi do wysterowania. Po pierwsze, efektywność wynosi tylko 84,5 dB/2,83 V/m (ważona C), a po drugie, faza elektryczna osiąga duże wartości: nawet -69° przy 2,5 kHz i +58° przy 630 Hz. Z uwagi na dużą wartość części rzeczywistej impedancji nie powinno to jednak stanowić problemu, jednakże warto zauważyć, że wzmacniacze lampowe generalnie słabo toleruję duże zmienności fazy elektrycznej.

Obudowę bas-refleks dostrojono do częstotliwości 47 Hz.

Pierwsze, co rzuca się w oczy, to dominacja niskich częstotliwości nad całą resztą pasma. Należy mieć jednak świadomość specyfiki metody pomiarowej, polegającej na numerycznym zsumowaniu wyników uzyskanych w warunkach quasi-bezechowych (FFT) i polu bliskim (mikrofon umieszczony przy głośniku basowym i porcie BR) – może ona dawać zafałszowane wyniki. Niemniej, charakterystyczne jest to, że wykres wznosi się bardzo wcześnie – już poniżej 500 Hz, co z pewnością ma wpływ na subiektywny odbiór brzmienia tych kolumn. Druga obserwacja to obcięcie góry pasma powyżej 11 kHz, odpowiadające za odnotowany podczas odsłuchu miękki charakter sopranów. I wreszcie średnica, czyli zakres wzbudzający największe zainteresowanie. Tu jest dobrze, gdyż nierównomierności w zakresie 500 Hz – 3 kHz są na poziomie +/- 2 dB. Przy 3,5 kHz widać bardzo wąskopasmową dziurę, którą bardzo trudno byłoby usłyszeć, i dalej znów dosyć równy zakres głównej części sopranów (4–11 kHz). 

Impuls zaczyna się od wartości ujemnych, co sugeruje podłączenie głośnika wysokotonowego w fazie odwrotnej do niskotonowego (szeroki impuls dodatni). Dość czysty przebieg, z małymi zafalowaniami, nie zapowiada znaczących rezonansów. 

 Wodospad nie ukazuje znaczących rezonansów. W okolicy 4-5 kHz widać spore nagromadzenie energii, ale może ono być niezauważone.

W poziomie wyraźnie widać szybkie opadanie wysokich tonów wraz ze wzrostem częstotliwości i kąta – to nieuniknione w przypadku tak dużego (34-mm) tweetera. Przy kącie 30° również głośnik nisko-średniotonowy ma słabsze właściwości kierunkowe, gdyż od tej częstotliwości widać spadek charakterystyki o 3 dB względem osi głównej.

W płaszczyźnie pionowej, powyżej osi akustycznej kolumn, widzimy ostry dołek, co świadczy o złym sumowaniu ciśnień pochodzących od obydwu głośników lub – innymi słowy – o niezgodności fazowej. Pomiary wykonane poniżej osi pokazują z kolei lepsze sumowanie niż na samej osi. Zdecydowanie nie należy stosować zbyt niskich podstawek. Tweeter powinien znajdować się na wysokości uszu lub nawet nieco wyżej. 

Jest bardzo niewielki. Nie wnosi ona nic dobrego, ale też jakoś specjalnie nie przeszkadza.