M20 są zestawami, które można uznać za 6-omowe. Minimum modułu impedancji (linia czerwona) ma wartość 4,2 oma i występuje przy częstotliwości ok. 250 Hz, przy której zresztą pojawia się wyraźne zafalowanie widoczne także na wykresie fazy elektrycznej. Druga, podobna nieciągłość pojawia się przy 190-200 Hz, trzecia – przy 850 Hz. Przy tych częstotliwościach najprawdopodobniej występują rezonanse obudowy, być może także portu BR. Faza elektryczna przyjmuje umiarkowane wartości – kolumny nie są trudnym obciążeniem dla wzmacniacza.
|
Złożona charakterystyka częstotliwościowa ukazuje nieprzeciętnie dobre, jak na tanie zestawy głośnikowe, zrównoważenie w paśmie nisko-średniotonowym. Nierównomierność zakresu 50 Hz – 2 kHz, zwykle bardzo duża, tu mieści się w polu 2,5 dB. Zaskakuje również rozciągnięcie basu, który osiąga spadek -6 dB dopiero przy 35 Hz, zaś -3 dB przy 39 Hz. Oktawa zaczynająca się powyżej 2 kHz (2-4 kHz), czyli obszar „obecności” jest ściszona – średnio o ok. 2,5 dB (maksymalnie o 3,5 dB przy 3,3 kHz). Powyżej 4 kHz znów jest dobrze – poziom wysokich tonów jest we właściwej równowadze z resztą pasma, przy czym zakres ten wykazuje wahania rzędu +/- 3 dB. Podsumowując całość, okazuje się, że zakres 44 Hz – 20 kHz jest odtwarzany z nierównomiernościami +/- 4 dB. Tak dobrego wyniku nie notuje wiele kolumn klasy high-end!
|
M20 są małymi podłogówkami, toteż szansa, że będziemy ich słuchać ze zbyt niskiej pozycji jest bardzo niewielka. 10 stopni poniżej osi (czyli przy odsłuchu niemalże z poziomu podłogi) widać bardzo dużą dziurę w paśmie przy 3,5 kHz, która najwyraźniej jest skutkiem mało stromych filtrów (możliwe, że pierwszego rzędu). Lekko powyżej osi akustycznej, co odpowiada typowej pozycji odsłuchu, dziura wypełnia się – lepiej niż na samej osi – za cenę lekkiego osłabienia w okolicach 7,5 kHz. Optymalna wysokość odsłuchu znajduje się tuż powyżej poziomu tweetera.
W poziomie obserwujemy stopniowe i łagodne słabnięcie wysokich tonów dla kątów 15 i 30 stopni.
|
Wykres wodospadowy ujawnia zwiększoną ilość relatywnie długo wygaszanej energii w zakresie niskiej średnicy. Widoczny jest ponadto dość silny rezonans kopułki przy 20 kHz.
|
Maskownica kolumn, mocowana na kołki, z ramką relatywnie mocno odstającą od przedniej ścianki powoduje wyraźne zakłócenia charakterystyki przenoszenia, co jest wynikiem dyfrakcji. Dziura pomiędzy średnicą a górą wyraźnie się pogłębia, a zakres wysokotonowy jest bardziej poszarpany. Do odsłuchu zdecydowanie należy zdejmować grill.
|