Budowa
Sirocco 2.0 są wąskie, płytkie i wysokie (104 cm). Dzięki temu zajmują niewiele miejsca i nie rzucają się w oczy. Mniej zorientowanym w temacie złociste logo z szachownicą może się kojarzyć z bawarskim producentem znakomitych aut, lecz w istocie obie firmy nie mają ze sobą nic wspólnego – dzieli je dystans prawie 600 km.
Stylistyka kolumn jest zachowawcza, ale niepozbawiona oryginalnych elementów w postaci nacięć przedniej i górnej ścianki (tworzy ono jedną spójną całość) oraz dokręcanego postumentu, który nie ma postaci typowej prostopadłościennej płyty. Górna jego część jest ścięta tworząc fragment piramidy. Nacięcie jest na tyle głębokie, iż sprawia wrażenie, że mamy nie jedną, a dwie plinty. Ta nadaje całości niezbędnej stabilności, co jest także zasługą krótkich, stożkowych kolców.
Różana okleina jest dobrej jakości, lakier (dwie warstwy) położono równo, nie widać żadnych nierówności, choć nieco zaskoczyły mnie różnice w stopniu wypolerowania bocznych ścianek w obu kolumnach. Skrzynki wykonano z 19-mm płyt MDF, które od wewnątrz wzmocniono dwiema wręgami biegnącymi po wewnętrznym obwodzie. Jedna znajduje się pomiędzy obydwoma wooferami; druga – poniżej dolnego głośnika.
Woofery są bliźniaczo podobne do tego użytego w monitorach 1.0. Kosz jest odlewany.
Wnętrze kolumn jest szczelnie wypełnione naprawdę mocno upchaną wełną mineralną. Prócz niej zastosowano szare sukno pokrywające ściankę tylną i część bocznych – przynajmniej na wysokości głośników. Poniżej portu BR (którego ujście znajduje się w dolnej części tylnej ścianki) jest półka oraz, prostopadłe do niej, wzmocnienie łączące ją z tunelem bas-refleksu (patrz – ilustracja na dole). W ten sposób w tylnej części obudowy utworzono przewężenie oraz kilkulitrową przestrzeń akustyczną, którą wypełniono precyzyjnie dobranym materiałem tłumiącym. Jak podaje producent, układ ten tworzy coś w rodzaju transformatora akustycznego oraz filtru tłumiącego falę dźwiękową odpowiedzialną za powstawanie osiowego rezonansu akustycznego w obudowie. Skuteczność tego zabiegu oraz wytłumienia obudowy widać na wykresie impedancji i fazy elektrycznej (str. 57) – nie występują żadne zakłócenia.
Drugie oryginalne rozwiązanie dotyczy zwrotnicy (TCC – Time Coherent Crossover), która okazuje się całkiem złożonym układem elektrycznym. W gałęzi tweetera zastosowano linię opóźniającą, co w połączeniu z filtracją 1. rzędu ma zapewnić spójność czasową obu przetworników, a więc nie tylko dobre sumowanie charakterystyk na osi, lecz również małe opóźnienia grupowe. Zwrotnica ta najwyraźniej odpowiada także za nietypowy przebieg modułu impedancji oraz małe przesunięcia fazy elektrycznej. Deklaracji producenta mówiącej o 6-omowym obciążeniu nie można jednak traktować dosłownie, choć gdyby pominąć zakres niskiego i średniego basu, można by je uznać za prawdziwe. W średnim i niskim basie impedancja spada do poniżej 3 Ω.
Idea systemu SWD. Główna komora za głośnikami jest wypchana wełną mineralną. Rzadko się spotyka tak silnie wytłumione obudowy.
Głośnik wysokotonowy jest tym samym, którego użyto w pozostałych modelach z serii Sirocco – to 20-mm kopułka jedwabna zaopatrzona w cewkę CCAW (drut aluminiowy pokrywany miedzią) i krótką tubkę zwiększającą efektywność do 93 dB. Na jej obrzeżach znajdują się liczne kropki (ADP – Anamorphic Disperion Patterns), których zadanie polega na poprawie dyspersji przy jednoczesnym ograniczeniu niekorzystnych efektów dyfrakcyjnych, jakie zachodzą przy stosowaniu tego typu struktur w „polu widzenia” przetwornika. Pole magnetyczne wytwarza niewielki magnes neodymowy. Cały front głośnika jest aluminiowym odlewem.
Głośniki nisko-średniotonowe, pracujące w symetrycznym układzie 2,5-drożnym, są odmianą przetwornika stosowanego w monitorze 1.0. Wbrew oznaczeniu (LD 130 CR08), rzeczywista średnica kosza wynosi 150 mm. Stosunkowo miękka membrana jest wykonana z impregnowanej celulozy, zaś dolne zawieszenie z mieszanki bawełny i nomeksu – materiału nazwanego Conex. Zewnętrzny resor głośnika (LDS – Low Diffraction Surround) wymodelowano komputerowo metodą analizy elementów skończonych (FIM) – ma specjalnie zoptymalizowany profil tak, aby zjawisko rezonansu zachodzące w tym zawieszeniu było możliwie „progresywne”, tj. kontrolowane, co zapewnia mniejszy poziom zaburzeń na charakterystyce częstotliwościowej i zmniejsza zniekształcenia. Magnes ferrytowy o 10-cm średnicy zawiera miedziany pierścień wokół nabiegunnika, co jest coraz częściej spotykanym zabiegiem konstrukcyjnym, mającym na celu redukcję prądów wirowych oraz linearyzację indukcyjności głośnika, która zależy od częstotliwości i wychylenia głośnika. Rozwiązania mające na celu walkę z tym efektem firma w pełni rozwinęła w droższej serii GT (HD). Kosze wooferów są, podobnie jak w przypadku tweetera, odlewami z aluminium.
Jak widać, Sirocco 2.0 to całkiem wyrafinowane zestawy głośnikowe. W konwencjonalnie wyglądających obudowach i głośnikach kryją się nowoczesne i nieczęsto spotykane rozwiązania konstrukcyjne.
