Brzmienie
Swoboda, z jaką ten doprawdy miniaturowy DAC napędzał moje duże, otwarte, w przybliżeniu 50-omowe słuchawki AKG K701, wzbudził moje szczere uznanie. Od takiej pchełki trudno oczekiwać cudów, a jednak ilość „powietrza”, swoboda grania, zakres dynamiki i skal brzmienia budziły prawdziwe uznanie. Bez bezpośredniego porównania z wyjściem w Naimie XS2 czy innym, dobrym stacjonarnym słuchawkowcu, trudno byłoby mi wskazać jakieś konkretne wady czy ograniczenia DacMagica XS. Wprawdzie już Merdian Explorer pokazał, że takowe istnieją, jednak ze swoją 50-omową impedancją, był o mniej więcej połowę cichszy od XS-a, co – zważywszy na potrzeby tych słuchawek (mała czułość) – było różnicą zasadniczą, przesądzającą o tym, którego DAC-a do tych słuchawek lepiej byłoby wybrać. Osobiście wybrałbym jednak Cambridge’a – właśnie ze względu na większą moc, mimo że (dwukrotnie droższy) Meridian oferuje bez wątpienia więcej przestrzeni, lepszą rozdzielczość i namacalność brzmienia. Porównania do M2Techa nie mają większego sensu, chyba że dysponujemy czułymi słuchawkami o równym przebiegu impedancji, bowiem włoski DAC, ze swoją 1000-krotnie (!!!) większą impedancją wyjściową, ma znacznie niższe napięcie wyjściowe przy realnych obciążeniach kilkudziesięciu omów, a jego brzmienie będzie uzależnione od kształtu krzywej impedancji. 
Przy podłączeniu do wzmacniacza (Naim Nait XS2, C-J ET2) DacMagic wciąż pozytywnie zaskakuje, dostarczając przyjemne, całościowo nieco ocieplone brzmienie o umiarkowanej przejrzystości, ale wciąż dobrej muzykalności i dynamice. Bez wątpienia jest to lepszy dźwięk niż z przeciętnego odtwarzacza Blu-ray/DVD czy taniego kompaktu sprzed lat. Jednak w zestawieniu z M2Techem (zobacz test) nie ma już zbyt wiele do powiedzenia. Jest mniej informacji, a ta która jest, wydaje się mniej uporządkowana, scena jest mniejsza, płytsza, a bas słabiej zdefiniowany, nieco rozmyty.
