Index
Budowa
Roksan ma najładniejszy, choć plastikowy pilot. Jest oryginalny – nie widziałem jeszcze podobnego. Dla wielu osób może to być pewien plus. Niebanalna jest też stylistyka obudowy. Z jednej strony niby prosta, bo wpisana w prostopadłościan, a jednak również zupełnie odmienna niż u rywali. Przednią ściankę pokryto ciemną farbą, która w swej strukturze przypomina korę drewna. Ma wyraźne pionowe bruzdy, niektóre z nich są rozbielone (w wersji „opium”). Daje to bardzo ciekawy i niezwykle oryginalny efekt. Jest też wersja jasna – antracite. Drugim zabiegiem jest wyeksponowanie naturalnego aluminium na krawędziach oraz zaokrąglony pionowy frez po lewej stronie przedniej ścianki, który także nie został pomalowany. Oryginalny jest także wyświetlacz. Przypomina on trochę dawne wyświetlacze japońskie, z uwagi na graficzne odwzorowanie na nim wszystkich utworów z płyty. Wyświetlają się one w postaci kafelków. Ich liczba odpowiada liczbie piosenek płycie, a utwór, który jest w danej chwili odtwarzany, zostaje wyróżniony poprzez miganie. Pamiętacie stare odtwarzacze Sony z lat 90.? To właśnie coś podobnego. Kolor jest intensywnie niebieski. Trudno powiedzieć – dlaczego, ale wyświetlacz jest fajny. Jeszcze jeden element przykuwa uwagę: wypukłe, wygrawerowane logo producenta w tylnej części górnej ścianki.
Wnętrze jest niemal puste. Centralnie z przodu zamontowano transport, po lewej niewielki transformator toroidalny, a z tyłu – na stosunkowo małej płytce – znajduje się cała reszta, czyli część cyfrowo-analogowa i zasilacz. Przetwornik c/a to układ PCM1798 Burr Browna. W torze audio pracują scalaki NE5534 (po dwa na kanał). Takie same NE5534, ale pojedynczo w każdym kanale, zostały użyte jako bufory wyjściowe. Jak widać, konstrukcja elektroniki nie jest zbyt wyszukana, ale czasem proste rozwiązania działają, i to zaskakująco dobrze. I tak właśnie jest tym razem.
