Funkcjonalność
Nowy wzmacniacz ma identyczne wyposażenie i możliwości jak wspomniany, droższy o dwie trzecie, Röst. Tak więc do H90 podłączymy więcej źródeł sygnału cyfrowego (pięć) niż analogowego (tylko dwa). Takie rozłożenie akcentów dzisiaj nie powinno już nikogo dziwić. W stosunku do Rösta ubyła para XLR-ów, które i tak nie miałyby żadnego uzasadnienia konstrukcyjnego („wypada”, aby drogi wzmacniacz je miał). Zachowano natomiast moduł sieciowy z interfejsem LAN (bez WiFi) umożliwiający strumieniowanie muzyki z zasobów lokalnych (serwery UPnP/DLNA) lub serwisów chmurowych. W tym względzie Hegel obrał minimalistyczne rozwiązanie „na skróty” nie tworząc dedykowanego silnika sieciowego. Całość bazuje na niezależnych aplikacjach, z których tą rekomendowaną (i słusznie) jest Bubble UPnP (warto wykupić wersję płatną). Niestety, nie występuje ona w wersji na system operacyjny iOS, a dobrej alternatywy dla urządzeń Apple, niestety, jak na razie nie ma.
Z tyłu niby skromnie, jeśli policzyć gniazda wejść i wyjść analogowych. Wejść cyfrowych jest wiecej niż analogowych (5 do 2).
Dzięki Bubble UPnP zyskujemy dostęp do praktycznie dowolnego konta streamingowego (nie dotyczy YouTube), co w przypadku serwisu TiDAL, a od niedawna także Deezera oznacza możliwość słuchania muzyki w jakości CD (16/44,1 kHz/FLAC) – to w najdroższych abonamentach Hi-Fi. Funkcjonalność ta działa bez zarzutu dopóki urządzenie sterujące jest naładowane i znajduje się w zasięgu sieci Wi-Fi. Gdy warunek ten przestaje być spełniony, transmisja ustaje – w najlepszym razie po zakończeniu aktualnie odtwarzanego utworu, bowiem ten jest buforowany, ale następna pozycja w kolejce odtwarzania – już nie. Zatem telefon czy tablet muszą być cały czas w lokalnej sieci bezprzewodowej (tej samej co wzmacniacz). Wymóg ten oczywiście dotyczy także protokołu AirPlay, co ucieszy użytkowników urządzeń Apple. Mimo wszystko, ze względu na aplikację Bubble UPnP, zdecydowanie lepiej jest trzymać się Androida. Warto wspomnieć, że Bubble UPnP pozwala na strumieniowanie plików FLAC 24/192, nie jest natomiast możliwe odtwarzanie plików AIFF.
W stosunku do swojego poprzednika H90 ma o wiele lepszy wyświetlacz – jest to czytelny panel organiczny. Za to należy się spory plus. Kolejny należy się za bardzo fajnego pilota – jest mały, cienki i bardzo funkcjonalny, ma duże okrągłe przyciski, których jest znacznie mniej niż w metalowym nadajniku Rösta, w dodatku są one czytelniej oznakowane. Nie pamiętam, jaki był sterownik H80, w każdym razie ten w H90 to wzór ergonomii.
