Budowa
Virgo 25plus+ to rosłe, mierzące ponad metr kolumny, w których zastosowano cały szereg ciekawych rozwiązań. Bazą jest obudowa z giętego MDF-u, którego kształt w przekroju poziomym jest zbliżony do podkowy. Przednia ścianka jest płaska i pochylona wraz z całą obudową do tyłu pod kątem 7o, co ma zapewniać wyrównanie czasowe. Ponieważ skrzynie są dość wąskie, od spodu poszerzono je za pomocą wystających znacznie na boki stopek, zaopatrzonych w precyzyjnie regulowane kolce. Obudowę z MDF-u odpowiednio wzmocniono, stosując ożebrowanie poziome i pionowe oraz dzieląc ją na komory. Jej główna część jest technicznie niemal identyczna z tą, której użyto w starszym Virgo V, mimo iż z zewnątrz jest do niej niepodobna. Różnice w wyglądzie wynikają z tego, że w modelu 25 i 25plus+ pogrubiono przednią ściankę, dokładając do niej z zewnątrz dodatkowe, elastycznie mocowane panele. To one spowodowały tak radykalną zmianę wyglądu. 3/4 przedniej ścianki od dołu zajmuje panel z MDF-u, natomiast górna część – ta, gdzie znajdują się głośniki średnio- i wysokotonowy – ma panel aluminiowy. Mimo że głośniki są takie same jak w Virgo V, to jednak ich sposób montowania może mieć duży wpływ na poprawę jakości dźwięku. Tweeter HHCT II jest mocowany do aluminiowego panelu elastycznie, od wewnętrznej strony, za pośrednictwem tajemniczej zielonej pianki, i dociśnięty nylonowymi śrubami. Cały panel przykręcono do właściwej obudowy z przekładką z uszczelki piankowej. Śruby wchodzą w gumowo-metalowe gniazda, które pełnią funkcję kołków rozporowych. Śruba jest w nich wkręcana w gwint, ale metal nie styka się z otworem w obudowie. Dzięki temu patentowi panel jest odizolowany od obudowy głównej. Izolacja panelu oraz elastyczne mocowanie tweetera w nim samym zapewniają skuteczną izolację tweetera od drgań pochodzących z obudowy głównej. 
Głośnik HHCT II to konstrukcja bardzo nietypowa. Wspomniałem już, że membrana ma kształt stożka i jest aluminiowa, powleczona ceramiką. Taki kształt redukuje odbicia dźwięku od obudowy, a to poprawia stereofonię. Tweeter wyposażono we własną komorę wytłumiającą wypełnioną fizeliną. Z tyłu głośnika znajduje się dedykowany dla niego filtr górnoprzepustowy składający się z dwóch, wykonanych na zamówienie, kondensatorów Clarity Cap (Manfred Destertich uważa je za najbardziej neutralne), cewki powietrznej nawiniętej drutem litz oraz równoległego rezystora metalizowanego.
Przetwornik średniotonowy HHCM został przykręcony do głównej obudowy, nie zaś do panelu. Mimo to jest od niej izolowany – użyto takich samych metalowo-gumowych gniazd jak dla panelu. Metalową membranę pokryto ceramiką, pośrodku znajduje się korektor fazy. Głośnik ma wspomniany już, podwójny kosz z radiatorem. Wynika z tego, że zamiast typowego dla głośników średniotonowych magnesu ferrytowego, zamontowano podwójny magnes neodymowy, który z powodu swoich gabarytów ma znacznie zmniejszoną pojemność cieplną. Dodatkowo zastosowano chłodzenie cewki przez otwór w magnesie. Cewka ma średnicę 32 mm, jest nawinięta miedzianym drutem na karkasie z włókna szklanego.
W zupełnie niecodzienny i przemyślany sposób zaprojektowano wytłumienie komory głośnika średniotonowego. Właściwie połączono tu tłumienie i rozpraszanie. Ścianki górna i dolna oraz boczne nie są płaskie, lecz zbudowane ze struktury powstałej poprzez przyklejenie na nie dwóch warstw pasków z MDF-u. W ten sposób powstały trzy różnej głębokości ścianki, co redukuje rezonanse i rozprasza fale dźwiękowe. W jednym z wywiadów konstruktor podkreślał, że to rozwiązanie poprawia „szybkość” średnich tonów. 
Na boczne ścianki nałożono dodatkowo płytki z HDF-u, w których wywiercono miniaturowe dziurki. Jest to element, który nie występuje w standardowej wersji Virgo 25. Oprócz opisanych struktur, zastosowano też klasyczne wytłumienie, jednakże je różnicując. Ścianka tylna została wyłożona warstwą fizeliny. Na to nałożono pasek płaskiego czarnego filcu, który rozciąga się na ścianki boczne. Na koniec dołożono trzy wkładki z fizeliny: na boczne ścianki i na sam środek komory. Z tyłu znajduje się długa część zwrotnicy filtrująca sygnał do głośnika HHCM. Elementy są nieco mniej wyrafinowane niż w przypadku głośnika wysokotonowego, co jest poniekąd zrozumiałe. Dwa kondensatory nie pochodzą już z Clarity Cap, a cztery rezystory są cermetowe. Są tam też dwie cewki powietrzne: drutowa i litz.
Dostęp do zwrotnicy głośników basowych jest mocno utrudniony i nie udało się sprawdzić, jakie zawiera elementy. Natomiast poznaliśmy bardzo ciekawą, zresztą po raz kolejny, koncepcję wytłumienia komory głośników basowych. Zrealizowano ją dwuetapowo. W bliższym sąsiedztwie głośników, od strony tylnej i górnej, ograniczając jakby objętość komory do 2/3, wstawiono twarde struktury z pianki ceramicznej, których nie znajdziemy w modelu Virgo 25. W dotyku przypomina to coś z pogranicza pumeksu i betonu, jednakże z dużymi otwartymi komórkami, co z kolei z wyglądu przywodzi na myśl naturalną morską gąbkę. Płyty z pianki ceramicznej wklejono „na sztywno” pomiędzy ściankami bocznymi za pomocą pianki montażowej. To spowodowało dodatkowe usztywnienie konstrukcji obudowy. Ściana pianki ceramicznej w tylnej części nie dochodzi do samego dna obudowy, lecz do połowy wysokości komory basowej, co pozwala na przepływ powietrza do przestrzeni znajdującej się za nią. Ta przestrzeń, czyli ok. 1/3 pojemności komory basowej, została wyłożona płatami prasowanego filcu. Na tym jednak nie koniec. Tylna ścianka komory basowej, będąca równocześnie tyłem obudowy, została wyłożona gęstym pionowym ożebrowaniem, które przypomina radiator wzmacniacza. Komora basowa to układ rezonansowy BR, którego otwór wyprowadzono do dołu. Tunel jest stosunkowo szeroki i ma długość przekraczającą 20 cm. Głośniki zamontowano symetrycznie po obu stronach obudowy, w układzie przeciwsobnym, z użyciem takich samych, jak już opisałem, gniazd gumowo-metalowych. To jednostki zbudowane na bazie bardzo sztywnych aluminiowych membran, zawieszonych na mało podatnych resorach. Mają odlewane kosze z aerodynamicznymi ramionami, do których doczepiono duże ferrytowe magnesy z otworem chłodzącym cewkę. Tę nawinięto na karkas z otworami chłodzącymi. Cewka jest długa i pracuje w krótkiej szczelinie magnetycznej.
Sygnał do kolumn doprowadzają wysokiej klasy gniazda WBT Nextgen w wersji srebrnej. Zastosowano elastyczne uszczelki redukujące przenoszenie drgań z obudowy na kable głośnikowe. Podobnie zabezpieczono okablowanie wewnętrzne, przyklejając je do ścianek za pomocą elastycznego spoiwa.
Reasumując, w całej konstrukcji widać przykładną dbałość o detale, innowacyjność i wytężoną walkę z wibracjami, dosłownie na każdym kroku. Charakterystyczna dla tej niemieckiej marki jest wysoka jakość okleiny drewnianej, która zawsze w Audio Physicu była perfekcyjnie położona.
