Index
Problematyczna DUŻA jasność
10-krotne zwiększenie jasności matryc telewizyjnych wiązałoby się z koniecznością stosowania bardzo mocnych diod, które byłyby kosztowne i wymagałyby potężnych zasilaczy. Oczywiście, jasność rzędu 3000 cd/m2 nie jest potrzebna na całym ekranie ani przez długi czas. To wymóg krótkotrwały, nieobciążający w proporcjonalny sposób zasilania. Niemniej, musiałoby ono jednak podołać wielokrotnie większym mocom niż obecne układy impulsowe. Technicznie nie jest to wielki problem, ale pociąga za sobą koszty. Wraz ze wzrostem mocy podświetlenia pojawia się jednak kolejny problem – chłodzenia panelu. By uniknąć tych trudności, producenci mówią na razie o jasnościach rzędu 1000 cd/m2. Laboratorium Dolby – na bazie własnych, przeprowadzonych w ubiegłym roku badaniach panelowych – twierdzi jednak, że nasze potrzeby są 10-krotnie większe. Zakres luminancji idealnego wyświetlacza powinien rozciągać się od 0,004 do 20000 cd/m2 (!). Nie jest to żadna teoria, lecz wynik badań, w których wykorzystano specjalnie skonstruowany wyświetlacz z projekcją tylną, podświetlany bardzo mocnym projektorem NEC. Tworzony w tej sposób obraz osiągał jasność 20 000 nitów (cd/m2).
Na razie zejdźmy na ziemię. Ze względu na charakter obrazów o dużej dynamice, dla potrzeb telewizorów mających zapewniać obraz HDR zdecydowanie rozsądne i wskazane wydaje się stosowanie podświetleń direct LED oraz systemów strefowego sterowania jasnością. Tak jest w szczytowym modelu Samsunga JS9500. Implementacja techniki HDR w połączeniu w podświetleniami krawędziowymi wydaje się z góry skazana na porażkę – chwilowe podnoszenie mocy całego panelu (lub znacznej jego części) nakłada większe wymagania na zasilacz, a trzeba też pamiętać, że wraz z jasnością bieli rośnie też luminancja czerni – kontrast obrazu będzie wciąż wąskim gardłem.
